Problem wypadania włosów niektórym mężczyznom spędza sen z powiek. Nic dziwnego, ponieważ silne i gęste włosy są uznawane w naszym kręgu kulturowym za coś atrakcyjnego. Przyczyny nadmiernej utraty włosów mogą leżeć w genetyce, hormonach, chorobach autoimmunologicznych czy bardzo złych nawykach pielęgnacyjnych. Warto jednak wiedzieć, że praktycznie nie zdarzają się sytuacje, w których absolutnie nic nie można zrobić. Dowiedz się, w jaki sposób powstrzymać wypadanie włosów u mężczyzn.
Od czego mogą wypadać włosy u mężczyzn?
Łysienie androgenowe
Najczęstszą przyczyną wypadania włosów u mężczyzn, jest łysienie androgenowe. To schorzenie dotyczy między 70, a 80% Pacjentów zgłaszających się do lekarzy z nadmiernym przerzedzeniem fryzury. Łysienie androgenowe pojawia się wówczas, gdy mieszki włosowe stają się wrażliwe na pochodną testosteronu – dihydrotestosteron. Początkowo włosy stają się cieńsze i słabsze, aż w końcu wypadają, a fryzura widocznie zmniejsza swoją objętość. Wraz z upływem czasu mieszki stają się uśpione i nieaktywne, pomimo tego, że nie są uszkodzone. Ten rodzaj łysienia może dotykać już mężczyzn w wieku 20-30 lat. Pierwszym symptomem jest pogłębianie się zakoli, później wypadają włosy z czubka głowy, a w końcu pozostałe. Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest to, że włosy pozostają jedynie na potylicy.
Łysienie telogenowe
Łysienie telogenowe związane jest z zaburzeniem naturalnego cyklu życia włosa. Chociaż częściej występuje u kobiet, spotykane jest również u mężczyzn. Patomechanizm tego rodzaju łysienia nie został w pełni wyjaśniony. Może być związany z układem hormonalnym, przewlekłym stresem i nieprawidłowymi nawykami dietetycznymi, jak również przeciągającym się przyjmowaniem niektórych leków. Na ogół jednak przyjmuje się hipotezę, że jest to choroba związana z układem autoimmunologicznym. Jeżeli trychologowi uda się znaleźć przyczynę problemu, można odzyskać większość włosów nawet w ciągu 6 miesięcy, zatem podjęcie intensywnych działań diagnostycznych jest w tym przypadku bardzo opłacalne.
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Coraz częściej pojawia się u Pacjentów poniżej 30 roku życia. Charakteryzuje się pojawianiem się na owłosionej skórze głowy łysych placków. W przebiegu choroby powstaje stan zapalny, w wyniku którego mieszki włosowe są niszczone, a włosy wypadają. Podejrzewa się, że jej przyczyny są autoimmunologiczne. Istnieją różne rodzaje łysienia plackowatego – ogniskowe, wieloogniskowe, uogólnione, całkowite czy rozlane. Zdarza się, że współwystępują z nim atopowe zmiany na skórze oraz choroby paznokci.
Łysienie łojotokowe
Ten rodzaj łysienia związany jest z przebiegiem łojotokowego zapalenia skóry głowy. Początkowo na skórze pojawia się łupież, a później żółta łuska i sporadycznie wysięki. Skalp swędzi, a wraz z upływem czasu do objawów może dołączyć nadmierna utrata włosów. Łysienie łojotokowe na ogół jest nieco łatwiej wyleczyć niż łysienie androgenowe czy plackowate. Pomimo tego, że leczenie jest długotrwałe, zazwyczaj daje Pacjentom nadzieję na odzyskanie fryzury w naturalny sposób. Oddziaływania lecznicze trzeba jednak podjąć dostatecznie szybko, jeszcze zanim dojdzie do nieodwracalnego uszkodzenia mieszków włosowych.
Sezonowa utrata włosów
Sezonową utratę włosów nasilać może dodatkowo stres i nieprawidłowe nawyki zdrowotne. W standardowych okolicznościach tracimy 50-100 włosów dziennie, ale w okresie jesiennym ilość ta może sięgać nawet 150. Sezonowa utrata włosów to zawsze proces przejściowy i nie trwa dłużej niż kilka tygodni. Ponadto w miejscu włosów, które wypadają, rosną tzw. baby hair, czyli krótkie włoski, które zastępują te utracone. Jeżeli objawy się przedłużają, konieczna jest konsultacja lekarska. Zazwyczaj, kiedy mamy do czynienia z utratą sezonową włosów dostrzegamy wzmożone wypadanie po swoim otoczeniu (szczotkach, odpływie prysznicowym, łóżku), ale nie po przerzedzających się włosach na głowie.
W jakim wieku mężczyźni łysieją?
Problem nadmiernej utraty włosów dotyka nawet 1/3 mężczyzn między 25., a 40. rokiem życia. Przeważnie jednak pierwsze symptomy lub skłonność do ich powstawania w przyszłości zaobserwować można około 20 roku życia. Wnioskować o tym, że łysienie może dotyczyć za kilka lat również nas, łatwo po stanie czupryny innych mężczyzn w rodzinie. Niektóre postacie łysienia są bowiem dziedziczne. Zakola lub tzw. wysokie czoło mogą być jednymi z takich sygnałów. Rodzaj łysienia, który można uznać za stosunkowo naturalny to ten, który pojawia się po 50 roku życia. Ma on związek z naturalną działalnością hormonów i występuje u dużej ilości mężczyzn.
Czytaj więcej: Wpływ hormonów na wypadanie włosów. Jakie hormony zbadać?
Jakie witaminy na wypadanie włosów u mężczyzn?
Ponieważ w wypadaniu włosów istotną rolę często odgrywa styl życia, poziom odczuwanego stresu czy odżywianie, zdecydowanie warto zadbać o odpowiednią podaż witamin w diecie. Wśród tych, które mają bezpośredni wpływ na kondycję naszej fryzury, wymieniana jest:
- witamina A i E – obie odpowiadają za zdrowie i elastyczność włosów. Nie bez powodu są też nazywane witaminami młodości. W niedoborach witaminy A spotkać się można ze ścienianiem się włosów, ich kruchością oraz wypadaniem.
- biotyna (B7) – jest dostępna zarówno w formie suplementów, jak i leków. Jest znana z tego, że pobudza wzrost włosów oraz sprawia, że rosną one silniejsze. Oprócz tego może ograniczać występowanie łojotoku.
- niacyna – wpływa pozytywnie na stan mieszków włosowych, odżywia je i stymuluje do podjęcia pracy. Pobudza krążenie w skórze głowy i dotlenia ją. Ma działanie kojące oraz regulujące łojotok.
- ryboflawina (B2) – w jej niedoborach często spotykamy się z wypadaniem włosów. Bierze udział w metabolizowaniu innych witamin, które są istotne dla ich zdrowia.
Oprócz tego wpływ na kondycję włosów ma również kobalamina (B12) czy pirydoksyna (B6). Bardzo ważne jest zadbanie także o odpowiedni poziom minerałów, a w szczególności cynku, miedzi, żelaza i krzemu.
Czytaj więcej: Witaminy na włosy – odkryj moc witamin wzmacniających i przeciw wypadaniu włosów
Diagnostyka u trychologa
Za każdym razem, gdy obserwujemy nadmierne wypadanie włosów, warto udać się na konsultację trychologiczną. W czasie jej trwania specjalista oceni, czy powinniśmy się martwić i podejmować kroki w kierunku zapobiegania wypadaniu, czy też sytuacja mieści się w normie. Każda wizyta rozpoczyna się od wywiadu z Pacjentem oraz oględzin skóry głowy i włosów. Lekarz może zalecić także wykonanie specjalistycznych badań.
Czytaj dalej: Jak wygląda wizyta u trychologa?
Wśród podstawowych metod diagnostycznych wymienia się delikatne pociągnięcie kilkudziesięciu włosów oraz zliczenie, ile z nich zostało wyrwanych w toku procedury. Często stosowana jest także trichoskopia, która polega na oglądaniu skóry głowy w ogromnym powiększeniu – od 20 do nawet 200 razy. Pozwala na ocenę włosów, stanu skóry głowy i jej problemów oraz mieszków włosowych. Badanie jest całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne, a dostarcza sporo informacji na temat przyczyn problemów z wypadającymi włosami.
W ramach pogłębionej diagnostyki lekarz może zlecić wykonanie trichogramu. Do wykonania tej procedury diagnostycznej konieczne jest pobranie około 50 włosów, a następnie przeanalizowaniu ilości cebulek w różnych fazach wzrostu. Trichogram dostarcza też informacji na temat tego, czy cebulki są zdeformowane, włosy ścieńczone lub czy zaburzona jest ich budowa. W sytuacji, w której więcej niż 15% z pobranych włosów będzie w fazie telogenowej, diagnozuje się łysienie telogenowe.
Czytaj więcej: Jak wygląda badanie włosów i skóry głowy?
Leczenie trychologiczne
W łysieniu androgenowym popularnymi metodami leczenia jest stosowanie preparatów ogólnoustrojowych, jak również miejscowych. Należą do nich przykładowo finasteryd, dutasteryd czy minoksydyl. Można stosować je wybiórczo lub w sposób kombinowany, a także podawać miejscowo lub doustnie w zależności od wybranego środka. Substancje te stymulują mieszki włosowe i zwiększają ilość włosów, znajdujących się w fazie anagenowej. Minoksydyl stosuje się też czasami po zabiegach rekonstrukcji włosów po to, by przyspieszyć wzrost włosów.
Leczenie wypadania włosów w Warszawie
W przypadku leczenia plackowatego dość często stosuje się cyklosporynę oraz sterydy nakładane miejscowo. Zadowalające efekty przynosi terapia światłem UVA, UVB lub PUVA. Bywa, że wykorzystywana jest również krioterapia lub zabiegi trychologiczne takie jak mezoterapia. W przebiegu łysienia łojotokowego zastosowana może zostać kuracja ditranolem, której celem jest wywołanie miejscowego stanu zapalnego. Przepisywane są także preparaty przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne, przeciwświądowe i fototerapia.
Zabiegi trychologiczne
Wśród podstawowych zabiegów trychologicznych stosowanych w terapii łysienia wymienia się:
- mezoterapię igłową skóry głowy – polegającą na podskórnym podawaniu substancji odżywczych drogą iniekcji. Dzięki temu można poprawić kondycję włosów, zapobiec ich nadmiernemu wypadaniu oraz wzmocnić mieszki włosowe.
- osocze bogatopłytkowe na włosy – zabieg odżywia skórę głowy, poprawia mikrokrążenie oraz wspomaga porost włosów. Ponieważ aplikowany preparat wytwarza się z krwi Pacjenta, ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych maleje praktycznie do zera.
- terapie tlenowe – pomocne w szczególności przy łojotoku skóry głowy, jak również łysieniu i nadmiernym wypadaniu. Polegają na wprowadzaniu pod skórę skoncentrowanego tlenu pod wysokim ciśnieniem. Oczyszczają zablokowane pory, odżywiają mieszki włosowe oraz dotleniają skórę głowy.
W ostateczności przeprowadzić można również przeszczep włosów. Jest to najbardziej inwazyjna metoda leczenia łysienia, która pozwala jednocześnie osiągnąć najbardziej zachwycające rezultaty. Polega na pobraniu mieszków włosowych z miejsca dawczego (najczęściej potylicy) i przeniesieniu ich w miejsce biorcze. To metoda pozwalająca na posiadanie gęstych włosów w miejscach, które były oporne na wszystkie inne rodzaje terapii.
Aktualnie za najnowocześniejszą i najbezpieczniejszą technikę wykonywania przeszczepu uznaje się FUE. Nie wykorzystuje się w niej skalpela ani szwów, a co więcej – nie pozostawia ona blizn. Jej przeprowadzenie jest komfortowe dla Pacjenta i wiąże się z krótkim czasem rekonwalescencji – niemal tuż po zabiegu można wrócić do normalnych obowiązków, stosując się jednocześnie do zaleceń lekarskich.
